ΕΠΩΝΥΜΩΣ

Προς Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ - ενταύθα.

Να τον έχετε να τον χαίρεστε τον κ. Βλάση Αγτζίδη

«Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ τα βασανιστήρια του κομμουνιστικού καθεστώτος στα παιδιά των Ποντίων και την εθνοκάθαρση του
Στάλιν. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ  υπερασπίζονται σήμερα εν έτη 2013 ακόμη τέτοια εγκλήματα μόνο και μόνο επειδή τα έκανε ο σύντροφος πατερούλης».

(Απόσπασμα από μελέτη-ομιλία του ιστορικού κ. Βλάση Αγτζίδη).

Δεν ήθελα προεκλογικά, όταν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του κ. Βλάση Αγτζίδη με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στο Κιλκίς,  να σχολιάσω. Άντε, είπα… Αλλά δε γίνεται να σιωπούμε. Όπως έγραψε και ο Οδυσσέας Ελύτης: «Πολλές φορές μιλώντας, νοιώθω κάτω από τη γλώσσα μου ένα βότσαλο, αλλά δε μου είναι βολετό να σωπάσω».

Και ο συγκεκριμένος «σταλινολόγος» έχει «ξεσαλώσει». Δεν υπάρχει ένα Συνέδριο, μια οποιαδήποτε εκδήλωση, πολλές φορές  με οποιοδήποτε άλλο θέμα που ο κ. Αγτζίδης να μην αναπαραγάγει  τη χιλιοειπωμένη όσο και σάπια αντικομμουνιστική προπαγάνδα περί «οργανωμένης εξόντωσης των Ελλήνων της ΕΣΣΔ, με δεκάδες χιλιάδες θύματα».

Σε προηγούμενα σχόλια στην εφημερίδα μας (Ειδήσεις), είχα γράψει:

«Είναι επικίνδυνος για τις απόψεις που έχει. Είναι ιστορικός ανιστόρητος και επαγγελματίας αντικομμουνιστής σε διατεταγμένη υπηρεσία. Πίνει τον καφέ του στο φουαγιέ της Αμερικάνικης Πρεσβείας και μετά «ξαμολιέται» στα κανάλια και σε διάφορες εκδηλώσεις για να λασπολογήσει τον σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα στον 20^ο αιώνα»

Γιατί τι είναι αντικομμουνισμός; Είναι η σκόπιμη διαστρέβλωση της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος με σκοπό τη συκοφάντησή του, όπως επίσης και οι «απόψεις», «αναλύσεις» που εξισώνουν ουσιαστικά φασισμό και κομμουνισμό, αν δεν κάνουν τον κομμουνισμό  να εμφανίζεται χειρότερος.

Ο αντικομμουνισμός στη χώρα μας στα μέσα της δεκαετίας του 1980 παντρεύεται με το αντιδραστικό  ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα του Νεοποντισμού που αναδύεται, οι εκπρόσωποι του οποίου ισχυρίζονται ότι στην Σοβιετική Ένωση τελέστηκε το έγκλημα της γενοκτονίας ενάντια στον ποντιακό ελληνισμό. Προσθετικά με τη γενοκτονία στον Οθωμανικό Πόντο (που για εμάς  είναι υπαρκτή), όπως και αυτές στην Μ. Ασία και τη Θράκη. Επινοητής του ιδεολογήματος και κινητήρια δύναμη  προώθησής του ήταν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Σ’ αυτή  την παραποίηση-κακοποίηση της ιστορίας προσχώρησε με άλλους Νεοπόντιους –Ποντιομάχους και ο κ. Αγτζίδης.

Προσπαθούν να πείσουν ότι ο Στάλιν και οι Σοβιετικοί έτρεφαν ρατσιστικό μίσος ενάντια στους Πόντιους σε τέτοιο βαθμό που βασάνιζαν τα παιδιά τους και τα εκτελούσαν!!!

Επιχειρούν να δηλητηριάσουν έτσι την ψυχή και το μυαλό των Ποντίων, ξέροντας πόσο περήφανοι είναι για την καταγωγή τους και πόσο αγαπούν τις πατρίδες από τις οποίες ήρθαν οι παππούδες τους κυνηγημένοι πρόσφυγες στην Ελλάδα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακροδεξιά-φασιστικά μπλογκ αναπαράγουν  μαζικά με την ίδια επιχειρηματολογία,  όσα υποστηρίζει ο κ. Αγτζίδης και οι όμοιοί του, δίνοντας τροφή στον νεοφασισμό.

Το διαδίκτυο γέμει από καταδικαστικά σχόλια για όσα γράφει και λέει ο κ. Αγτζίδης και μάλιστα πολλοί από τους οποίους δεν είναι κομμουνιστές. Δανείζομαι ένα:

«Δυστυχώς το επίπεδο του ιστορικού αναθεωρητισμού έχει πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Ούτε στον Ψυχρό Πόλεμο να είμασταν. Δεν είμαι κομμουνιστής, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Αγτζίδης -και αρκετοί άλλοι δυστυχώς- αντιμετωπίζουν την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Θυμίζει πραγμαικά άλλες εποχές, τον ακραίο αντικομμουνισμό που ζήσαμε στη μετεμφυλιακή εποχής ή την περίοδο της Χούντας…Είναι πολύ λυπηρό…

Ο κ.  Βλάσης Αγτζίδης αποτελεί σίγουρα έναν από τους πλέον πολυγραφέστατους και πιο χυδαίους συκοφάντες του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Ένα κράμα ακραίου αντικομμουνισμού και ιστορικού κομπογιανιτισμού, που κυριολεκτικά βιάζει την Ιστορία προκειμένου να κάνει την καριέρα του ως ενεκριμένος σταλινολόγος (από αυτούς που το σύστημα πάντοτε χρειαζόταν και φρόντιζε να αναδείξει)».

Panagiotidis M. Sa0id:

Αν καθόμασταν να  αποδομούμε  όλα τα ψέματα του κ. Αγτζίδη δεν θα έπρεπε να κάνουμε τίποτε άλλο. Να αναφέρω όμως κάποια στοιχεία από τα πολλά που έχουν γραφεί και έχω κα εγώ ξαναγράψει:.

«1.Τα αρχειακά δεδομένα για τις διώξεις της περιόδου 1937-1939 έχουν ερευνηθεί εκτενώς και είναι δημοσιευμένα από το 1993 κιόλας σε πολλά επιστημονικά περιοδικά της Δύσης, όπως το αμερικανικό «Historical Review» ή το «L’ Historie» του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας.
Τα δεδομένα αυτά προσφέρουν μια σειρά ακράδαντων στοιχείων που αποδομούν από τα θεμέλιά τους τις διάφορες «θεωρίες» περί «εθνικών διώξεων» στην ΕΣΣΔ.

(2) Τα στοιχεία της NKVD για τους συλληφθέντες ανά εθνότητα μιλούν για 1.291 συλλήψεις το 1937 και 2.171 το 1938 (συλλήψεις, όχι καταδίκες). Σύμφωνα με τις αναφορές του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών και των Πρεσβειών ΗΠΑ και Αγγλίας τουλάχιστον το 1/3 εξ αυτών αφέθηκαν ελεύθεροι άμεσα.

Ο ισχυρισμός επομένως πως την εν λόγω περίοδο συνελήφθησαν όλοι οι ενήλικες άρρενες Έλληνες, εκ των οποίων μάλιστα ελάχιστοι γλίτωσαν, αποτελεί τουλάχιστον ένα κραυγαλέο ψέμα.

3. Η πλέον συνήθης κατηγορία που προέκυπτε επανειλημμένα στις αιτήσεις των ίδιων των ομογενών στην πρεσβεία της Μόσχας αφορούσε την παράνομη κατοχή και διακίνηση συναλλάγματος, όπλων, το μαύρο εμπόριο είτε γιατί πολέμησαν στην αντίπερα όχθη της ταξικής πάλης προξενώντας μάλιστα ευρείας κλίμακας δολιοφθορές στην παραγωγική βάση της ΕΣΣΔ.

4. Ο ποντιακός ελληνισμός μετείχε ενεργά στις κοινωνικές διεργασίες, σε όλες τις περιόδους και πτυχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης (στην κολεκτιβοποίηση, εκβιομηχάνιση κ.ο.κ.). Διέπρεψαν σε όλα ανεξαιρέτως τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, στις Τέχνες, τις Επιστήμες, τα Γράμματα, τον Αθλητισμό κλπ. Μορφές του σοβιετικού και παγκόσμιου πολιτισμού, όπως οι Οδυσσέας Δημητριάδης (στη Μουσική) και ο Αλέξανδρος Σγουρίδης (στον Κινηματογράφο), διέγραψαν τα πρώτα βήματα της λαμπρής τους καριέρας στην κατά τ’ άλλα «ανήσυχη» δεκαετία του 1930. Το 1939 πάνω από 1 στους 10 Έλληνες στην ΕΣΣΔ είχε ανώτατη μόρφωση.

5. Οι Έλληνες απέδειξαν έμπρακτα το ποιόν της σχέσης τους με τη σοβιετική εξουσία, όταν με ηρωισμό και αυταπάρνηση ρίχτηκε στα πεδία των μαχών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπερασπιζόμενοι τη σοσιαλιστική τους πατρίδα, ακόμα και με τίμημα την ίδια τους τη ζωή.

Ορισμένες αναφορές κάνουν λόγο μέχρι και για 13.000 Έλληνες που πολέμησαν στα μέτωπα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου μόνο από τη Γεωργία. Εννιά εξ αυτών τιμήθηκαν με τον ύψιστο τίτλο του «Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης».

Θα μάχονταν όλοι αυτοί για μια χώρα που τους αντιμετώπιζε ως «ξένους», ως «εχθρούς»;

Θα έδιναν τη ζωή τους για ένα καθεστώς που όλο το προηγούμενο διάστημα δήθεν τους καταδυνάστευε, τους δίωκε, τους εξόντωνε;

Τέλος αν πάρουμε τους ισχυρισμούς του κ. Αγτζίδη (και του κάθε κ. Αγτζίδη) ως δεδομένους, τότε η Σοβιετική Ένωση θα αποτελεί πραγματικά ένα πρωτοφανές παράδοξο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Θα είναι το μοναδικό «δικτατορικό», «απολυταρχικό», «αιμοσταγές» (κλπ., κλπ.) καθεστώς, που ενέπνευσε τόσα εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο (περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον 20ο αιώνα) στους αγώνες τους για δικαιώματα και ελευθερίες, για μια καλύτερη ζωή, ενάντια στην εκμετάλλευση και την αδικία, ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση, σε κάθε αποικιοκρατικό, ιμπεριαλιστικό ή φασιστικό ζυγό…»

Να τον χαίρεστε λοιπόν εσείς στον ΣΥΡΙΖΑ τον κ. Αγτζίδη και να καμαρώνετε γιατί τον συμπεριλάβατε στο ψηφοδέλτιό σας.. και να συνεχίσετε να συνεργάζεστε ιστορικά-λαογραφικά για ημερίδες και εκδηλώσεις. Θα σας προκόψει αυτός…

Αλλά, θα πει κανείς, πολλοί από εσάς που φύγατε από το Κόμμα μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες  τρέχοντας και «σπάνοντας τις γωνίες» για να προκάνετε, δεν πρωτοστατήσατε στην λασπολογία, στην κατασυκοφάντηση του Σοσιαλιστικού Συστήματος που γνώρισε η ανθρωπότητα στον 20^ο αιώνα, στον αντικομμουνισμό τελικά;

(Δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες του Κιλκίς «Ειδήσεις» και «Πρωίνή» στις 13/5/2015)