Τρίτη 31 Μαρτίου 2020

Οι «σκουπιδιάρηδες» των Δήμων και το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι»


Επίκαιροι σχολιασμοί
Οι «σκουπιδιάρηδες» των Δήμων
και το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι»

Τις προηγούμενες μέρες έκανα δύο σχόλια για την κατάσταση στην Υγεία εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού και για τους μαχόμενους υγειονομικούς της Δημόσιας περίθαλψης που είναι στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης της Υγείας του λαού, και είναι αυτοί που με αυταπάρνηση την κρατούν σε ένα ανεκτό επίπεδο.
Σήμερα θέλω να κάνω αναφορά για τους εν ενεργεία συναδέλφους μου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες καθαριότητας (στους σκουπιδιάρηδες» όπως τους αποκαλούν πολλοί περιφρονητικά) και στην κοινωνική δομή «Βοήθεια Στο Σπίτι».
Ο ρόλος των εργαζομένων  στην Καθαριότητα και την Συλλογή Απορριμμάτων είναι πάντα σημαντικός αλλά και ιδιαίτερα κρίσιμος  σε περιόδους πανδημίας.
Είναι μια ομάδα πληθυσμού που θεωρείται ιδιαίτερα ευάλωτη στην πανδημία του κορονοϊού αλλά και ταυτόχρονα κρίσιμη ασπίδα για την δημόσια υγεία.
Όταν ήμουν ακόμη στη Υπηρεσία, εν ενεργεία δημοτικός υπάλληλος και συνδικαλιστής, έπαιρνα τις μελέτες της Στατιστικής Υπηρεσίας που αφορούσαν επαγγέλματα και αιτίες για την  συχνότητα θανάτων. Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα είχαν τα «πρωτεία». Εξ άλλου το βλέπαμε και στη πράξη σε όλους τους Δήμους της χώρας. Πολλοί δεν προλάβαιναν να πάρουν σύνταξη και όσοι έπαιρναν, δεν προλάβαιναν «να την χαρούν» από ασθένειες όπως ηπατίτιδες, καρδιακά και αναπνευστικά νοσήματα, καρκίνους…
Θυμάμαι τους αγώνες που κάναμε, γιατί αρκετοί Δήμαρχοι (εκτός από τους κομμουνιστές Δημάρχους), δεν ήθελαν να χορηγούν ούτε αυτά τα μέσα ατομικής προστασίας και Υγιεινής που προβλέπονταν.
Ο κλάδος, με μπροστάρη τις ταξικές δυνάμεις, έχει δώσει σκληρούς, πολυήμερους αγώνες για την ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά. Μόλις το 2007 εντάχθηκαν στα βαρέα και ανθυγιεινά όσον αφορά την ασφαλιστική-συνταξιοδοτική τους κατάσταση. Ήταν τότε που αν και συνταξιούχος από 3 Ιούλη του 2007, κλήθηκα εθελοντικά να βοηθήσω τους νεώτερους συναδέλφους μου στη υπηρεσία για τον καθορισμό της προϋπηρεσίας ένταξής τους.
Ήδη ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Γιάννης Βρούτσης ,προανήγγειλε ανατροπές στο καθεστώς των Βαρέων και ανθυγιεινών στην Αυτοδιοίκηση για διάφορες ειδικότητες.. Αποφάσισε την  σύσταση 6μελούς «Ομάδας Εργασίας» για την εκπόνηση σχεδίου αναφορικά με το καθεστώς επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας (ΒΑΕ) στο Δημόσιο.  Ειδικότερα η επιτροπή θα πρέπει μέχρι τις 30 Ιουνίου 2020 να καταθέσει το σχετικό σχέδιο.
Προς το παρόν οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες καθαριότητας, εργάζονται εν μέσω πανδημίας κορονοϊού χωρίς όλα τα απαραίτητα μέσα προστασίας, από τη μία να είναι εκτεθειμένοι στον ιό και από την άλλη σε ισχυρά απολυμαντικά». «Με το φιλότιμο των εργαζομένων και τη χλωρίνη, δεν θα πάμε μακριά!» Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα δεν είναι «πρόβατα για σφαγή».

Το πρόγραμμα "Βοήθεια στο Σπίτι" είναι ένα από τα πλέον σημαντικά προγράμματα κοινωνικού χαρακτήρα που ξεκίνησε πιλοτικά το Μάρτιο του 1998 με κύρια αποστολή οι εργαζόμενοι σ’ αυτό  να συνδράμουν τους ηλικιωμένους που διαβιούν μόνοι, στις υποστηρικτικές υπηρεσίες (καθαριότητα κ.ά.) και υπηρεσίες Υγείας (φάρμακα, μεταφορά κ.ά.) να  προσφέρουν πρωτοβάθμιες υπηρεσίες υγείας και οι οποίες αφορούν σε κατ' οίκον επισκέψεις για τη μέτρηση και καταγραφή των ζωτικών σημείων, τη συνταγογράφηση των φαρμάκων καθώς και συνοδεία σε νοσοκομεία για τις προγραμματισμένες εξετάσεις τους. Σήμερα, λειτουργούν περισσότερες από 1.000 μονάδες "Βοήθεια στο Σπίτι" σε όλη την Ελληνική Επικράτεια. 
Κάποια περίοδο οι αστικές κυβερνήσεις, απαξίωσαν το πρόγραμμα για να το παραδώσουν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, μη Κυβερνητικές Οργανώσεις  κλπ.
Και σήμερα απλήρωτοι παραμένουν σε αρκετούς δήμους της χώρας οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα. Τώρα με την κρίση της πανδημίας του κορονοϊού το θυμήθηκαν το πρόγραμμα και λένε ότι έχει πολλά να προσφέρει. Ναι,  αλλά χρειάζεται αποφασιστική ενίσχυση της υπηρεσίας. Είναι απαραίτητο να παρθούν άμεσα μέτρα για την τωρινή και μόνιμη γενναία ενίσχυση του προσωπικού των δομών Βοήθεια στο Σπίτι, με όλες τις απαιτούμενες ειδικότητες.
Για τους παραπάνω λόγους Συγκεκριμένα:
1.                  Μονιμοποίηση όλων των μέχρι σήμερα υπηρετούντων συμβασιούχων εργαζομένων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, αφού και η σχεδιαζόμενη προκήρυξη και κάλυψη αυτών των θέσεων, με τις καθυστερήσεις της, πλέον βρίσκεται πίσω από τις εξελίξεις.
2.                  Άμεσες επιπλέον προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με ταχείες αξιοκρατικές διαδικασίες, όλων των ειδικοτήτων, ιδιαίτερα νοσηλευτικού και προσωπικού οικογενειακών βοηθών και καθαριότητας.
Το «Βοήθεια στο Σπίτι» χρειάζεται ενίσχυση και τη χρειάζεται τώρα και για πάντα.

Κώστας Πινέλης
Πρόεδρος του Συλλόγου Συνταξιούχων ΟΤΑ Κιλκίς – Παιονίας

 (Δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες "Ειδήσεις" και "Πρωϊνή" του Κιλκίς)

Κυριακή 22 Μαρτίου 2020

Οι υγειονομικοί


Εν ριπή οφθαλμού

«Και σαν τελειώσει «ο πόλεμος» ο καθένας τον ξεχνά
τον υγειονομικό τον ήρωα τον λεν αληταρά…»
(παράφραση του τραγουδιού: «στον πόλεμο οΤζο»
από τα «Νέγρικα» των Λοίζου- Νεγρεπόντη)

Ακούμε από κυβερνητικά χείλη, αλλά και από πολλούς άλλους, ότι ουσιαστικά με την πανδημία του κορονοϊού και την αύξηση των κρουσμάτων, βρισκόμαστε σε διαρκή πόλεμο με ένα αόρατο εχθρό και δεν έχουν άδικο. Στον πόλεμο αυτό δίνουν με αυταπάρνηση την μάχη οι υγειονομικοί του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Αυτοί που τώρα τους επιβραβεύουν οι σημερινοί κυβερνώντες. "Αξίζουν πολλά μπράβο σε όλους τους υγειονομικούς που δίνουν τη μάχη», λένε σήμερα, «είναι ήρωες!».
Είναι αυτοί οι υγειονομικοί, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, γιατροί, νοσηλευτές και άλλο προσωπικό που δέχονταν από τις αστικές κυβερνήσεις επίθεση, ειδικά μετά τη εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και άλλων συνθηκών που ακολούθησαν και για να τους αφαιρούνται δικαιώματα και κατακτήσεις αλλά και να έχουν μαχανά να καλύπτουν ένα σύστημα Υγείας ξεδοντιασμένο από προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές, το οποίο και πριν από την επιδημία λειτουργούσε στο όριο.
Είναι αυτοί οι υγειονομικοί που αρκετοί από μας επιτίθονταν εναντίον τους λόγω και μερικές φορές και έργω παρασυρμένοι από τους κυβερνώντες και μη θέλοντας ή να μην μπορούν να  σηματοδοτήσουν τους πραγματικούς ενόχους για την κατάσταση στην υγεία.
Και είναι υποκριτική η προσπάθεια όλων των αστικών κομμάτων που κυβέρνησαν και κυβερνούν και σήμερα, να ταυτίσουν την αυταπάρνηση και την προσφορά των υγειονομικών με το σημερινό σαθρό κρατικό σύστημα Υγείας για να εξωραΐσουν τις δικές του ευθύνες.
Εκτός από το χειροκρότημα οι υπηρέτες της Δημόσιας Υγείας, χρειάζονται πολλά μπράβο στην πράξη. Πολλοί  εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, γιατροί, νοσηλευτές και άλλο προσωπικό, βρίσκονται σε καραντίνα, είτε ως ασθενείς είτε ως ύποπτα κρούσματα του κορονοϊού. Πρόκειται για εργαζόμενους που εκτέθηκαν στο ιό εξαιτίας της έλλειψης μέτρων και μέσων προστασίας στα νοσοκομεία, όπου τα προβλήματα και τα κενά παραμένουν μεγάλα, παρά τις μεγαλοστομίες της κυβέρνησης.
Ακόμη και αν οι 2.000 προσλήψεις γίνουν στην ώρα τους, το επόμενο διάστημα το σύστημα θα είναι μια απ' τα ίδια και χειρότερα, σε συνδυασμό με την αύξηση των αναγκών για παροχή νοσηλείας και την αύξηση των κρουσμάτων μεταξύ των υγειονομικών, όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να βουλώσει τρύπες, υποχρεώνοντάς τους να επιστρέφουν από την καραντίνα σε 7 και όχι σε 14 μέρες.
Οι εργαζόμενοι, το ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό πρέπει να έχει μόνιμη και αποκλειστική απασχόληση, ικανοποιητικές αποδοχές και παροχές.
Και μη ξεχνάμε ότι οι νοσηλευτές θα πρέπει να ενταχθούν στα βαρέα και ανθυγιεινά. 
Στη μάχη των Υγειονομικών του Δημόσιου Τομέα της Υγείας στηρίζεται η Υγεία μας - Στον αγώνα όλου του λαού η Υγεία με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Ο αγώνας για ένα δημόσιο, δωρεάν καθολικό σύστημα υγείας αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της πάλης του εργατικού-λαϊκού κινήματος, όλου του λαού.
Κώστας Πινέλης
22-3-2020

καραδοκούν τα κοράκια


Επίκαιροι Σχολιασμοί
Τα «κοράκια» του ιδιωτικού τομέα της Υγείας
καραδοκούν και τρίβουν τα χέρια τους

Καθώς αυξάνονται τα επιβεβαιωμένα κρούσματα του νέου κορονοϊού (COVID-19) στη χώρα μας, οι εργαζόμενοι και ο λαός έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες της χρόνιας πολιτικής εμπορευματοποίησης και υποχρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος Υγείας, με τις τεράστιες ελλείψεις σε όλες τις μονάδες Υγείας, με την ίδια πολιτική που ακόμα και σήμερα εφαρμόζεται.
Τα  περιστατικά που  έρχονται στην επιφάνεια εδώ και μερικές μέρες επιβεβαιώνουν τα κενά στην έγκαιρη διάγνωση ασθενών με κορονοϊό, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις ασθενών που τους έγινε λάθος διάγνωση ή τα συμπτώματά τους υποτιμήθηκαν. Και είναι βέβαιο ότι όσο αυξάνονται τα κρούσματα, τόσο θα βγαίνει στην επιφάνεια η ανεπάρκεια του δημόσιου συστήματος υγείας και θα αρχίσουν να μπαίνουν οι «κόφτες». γιατί τα κονδύλια που διατίθενται «κει κανείντανε».
Εδώ είναι τώρα που τα «κοράκια» του ιδιωτικού τομέα της υγείας καραδοκούν και «τρίβουν τα χέρια τους».Ένα απλό τεστ για τον κορονοϊό στοιχίζει 300 ευρώ. Πόσοι αλήθεια μπορούν να δώσουν το ποσό αυτό; Εδώ και χρόνια εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν δαπάνες για εξετάσεις κλπ. Ειδικά όσοι έχουν χρόνια προβλήματα υγείας ξεπαραδιάζονται στην κυριολεξία για να παρακολουθούν η να βελτιώνουν την υγεία τους.
Για παράδειγμα αξονική στεφανιογραφία κάνει μόνο το Νοσοκομείο Παπαγεωργίου. Για προσπαθήστε να κλείσετε ραντεβού… Είναι αδύνατον και για να το πετύχετε πρέπει «να έχετε μπάρμπα στην Κορώνη».
Τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του κορονοϊού, αν και κάποια είναι σε θετική κατεύθυνση, είναι ελλιπή και ακυρώνονται από την κατάσταση στη Δημόσια Υγεία.
Η πρόσληψη 2.000 επικουρικών επαγγελματιών Υγείας με συμβάσεις με ημερομηνία λήξης (διάρκειας δύο χρόνων), οι οποίοι καλούνται με τις γνωστές άθλιες «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις να στελεχώσουν νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας και ΕΚΑΒ, όταν τα κενά μόνο στα δημόσια νοσοκομεία ξεπερνούν τα 30.000 (ακόμα και με τα ανεπαρκή οργανογράμματα), ενώ τα Κέντρα Υγείας είναι κυριολεκτικά αποδεκατισμένα, χωρίς εξοπλισμό, με το ελάχιστο προσωπικό να γίνεται «λάστιχο».
Οι μαχόμενοι υγειονομικοί της δημόσιας περίθαλψης είναι στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης της Υγείας του λαού, και είναι αυτοί που με αυταπάρνηση την κρατούν σε ένα ανεκτό επίπεδο.
Η κυβέρνηση έχει ευθύνη να πάρει όλα τα αναγκαία και μόνιμα μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, να παρέχει δωρεάν και με επάρκεια όλες τις υπηρεσίες πρόληψης, διάγνωσης και θεραπείας που απαιτεί η αντιμετώπιση της επιδημίας.
Όσον αφορά την εκκλησία… η ελληνική εκκλησία και μικρή μερίδα πιστών εξακολουθούν να κάνουν του κεφαλιού της αψηφώντας τις εκκλήσεις των ειδικών για τον κορονοϊό. Κοινώνησαν την Κυριακή από το ίδιο κουτάλι!
Ο ελληνικός λαός ήδη πληρώνει πάρα πολλά. Πληρώνει πανάκριβα τις αιματηρές περικοπές στο δημόσιο σύστημα Υγείας, την υποχρηματοδότησή του, την εμπορευματοποίηση, τις άθλιες εργασιακές σχέσεις δεν πρέπει να δεχτεί ο λαός, στο όνομα της «έκτακτης κατάστασης» και του «να συμβάλουμε όλοι», που καλλιεργούνται έντονα από την κυβέρνηση και τα επιτελεία της, ιδιαίτερα όσο ο ιός εξαπλώνεται. Δεν μπορεί να πληρώνει άλλο, δεν μπορεί να πληρώσει ξανά!
                                                                                                  

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2020

Κώστας Βουτσάς Ο Θρακιώτης πολύ μεγάλος, αγαπημένος ηθοποιός


Ε Π Ω Ν Υ Μ Ω Σ

Κώστας Βουτσάς
Ο Θρακιώτης πολύ μεγάλος, αγαπημένος  ηθοποιός
«Εφυγε» από τη ζωή ο μεγάλος και ιδιαίτερα αγαπημένος ηθοποιός Κώστας Βουτσάς.. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη από προσφυγική οικογένεια με καταγωγή από τους Επιβάτες Ανατολικής Θράκης. Το οικογενειακό επίθετο ήταν Σαββόπουλος, αλλά το «Βουτσάς» επικράτησε από τον παππού του που έφτιαχνε βαρέλια και τα βαρέλια παλαιότερα τα έλεγαν «βουτσιά».
Πριν προχωρήσουμε στο βιογραφικό του να αναφέρουμε μερικά στοιχεία για τον τόπο καταγωγής της οικογένειάς του τους Επιβάτες.
Οι Επιβάτες Αν. Θράκης
Οι Επιβάτες (σημερινή ονομασία στα τουρκικά: Σελίμπασα, Selimpaşa) ήταν παράλια κωμόπολη της Ανατολικής Θράκης, στη Θάλασσα της Προποντίδας ή Θάλασσα του Μαρμαρά, στην επαρχία Σηλυβρίας του νομού Κωνσταντινούπολης, πολύ κοντά στην Πόλη. Εδώ γεννήθηκαν η Οσία Παρασκευή, ο Άγιος Ευθύμιος Μαδύτου, ο πατέρας της  ελληνικής δημοσιογραφίας Βλάσης Γαβριηλίδης,  , η ηθοποιός  Καίτη Λαμπροπούλου, η Κατίνα Βεΐκου - Σεραμέτη λαογράφος και ποιήτρια, ο Αγγελής Βαλλής Καμινάρης μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ευεργέτης και ο Σαράντης Αρχιγένης καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Κωνσταντινουπόλεως και μεγάλος ευεργέτης, που  ίδρυσε μεταξύ άλλων τα Αρχιγένεια Διδασκαλεία από τα οποία μέχρι το 1922 που τα έκλεισαν οι Τούρκοι, βγήκαν 1300 δασκάλες που δίδαξαν σε πολλά σχολεία του Αιγαίου, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Μακεδονίας, της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Βόρειας Ηπείρου. Επίσης ο Αρχιγένης ίδρυσε πάρα πολλά σχολεία σε περιοχές με ελληνικό πληθυσμό και είχε την βασική οικονομική συμμετοχή στην ίδρυση της Ακαδημίας Αθηνών.
Μετά την εκκένωση της Αν. Θράκης και την ανταλλαγή των πληθυσμών, οι 3.000 περίπου Επιβατηνοί εγκαταστάθηκαν σε πολλά μέρη της Ελλάδας (Πτολεμαΐδα, Βόλο, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Καρδίτσα, Ξάνθη, Καβάλα κλπ. Πολλοί από αυτούς (περίπου 640 άτομα) εγκαταστάθηκαν στην ανατολική ακτή της Θεσσαλονίκης, (22 χιλιόμετρα από το κέντρο χιλιομέτρησης στο παλιό Μπαξέ Τσιφλίκι)  και σχημάτισαν νέο οικισμό με το όνομα Νέοι Επιβάτες.
Οι έμπειροι αμπελουργοί των Επιβατών, με τις οδηγίες του Εποικισμού, καλλιέργησαν -για πρώτη φορά στη γη της Μακεδονίας επιτραπέζια (βρώσιμα) σταφύλια. Από την άλλη, η θαλάσσια εγγύτητα με την πόλη της Θεσσαλονίκης -δρόμοι δεν υπήρχαν- επέτρεψε τους αλιείς και τους ναυτικούς, πέρα από την ανάπτυξη των επαγγελμάτων τους, να χρησιμοποιήσουν τη μακροχρόνια εμπειρία τους στη θάλασσα για να μεταφέρουν, με τα σκάφη τους, προϊόντα και επιβάτες στην πόλη, αλλά και να ανταποκριθούν στην ανάγκη των κατοίκων της πόλης για παραθαλάσσιο τουρισμό, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζονται πρωτοπόροι στη σύνδεση του οικισμού με τη Θεσσαλονίκη και αντιστρόφως.
Ο Κώστας Βουτσάς λοιπόν αν και γεννήθηκε στην Αθήνα στο Βύρωνα, όπου ήρθε στην αρχή η προσφυγική οικογένεια, πολύ γρήγορα μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη όπου ήταν και πολλοί Επιβατηνοί. Όπως αναφέραμε στην αρχή μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, είναι παιδί του κέντρου της Θεσσαλονίκης, όπου πέρασε δύσκολα και φτωχικά χρόνια. Ο πατέρας του ήταν εργάτης οδοποιός και η μητέρα του φρόντιζε το σπίτι. Τα παιδιά της οικογένειας βοηθούσαν να συμπληρωθεί το οικογενειακό εισόδημα κάνοντας διάφορες μικροδουλειές.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου, απ' όπου αποφοίτησε το 1953 και αρχικά έλαβε μέρος σε παραστάσεις περιπλανώμενων θιάσων (μπουλούκια).
Στην Αθήνα ήρθε για μόνιμη εγκατάσταση το 1958, ύστερα από προτροπή της πρωταγωνίστριας του μουσικού θεάτρου Καλής Καλό και έκανε την μεγάλη καριέρα που ξέρουμε. Το μεγάλο κατόρθωμά του είναι ότι όποιον χαρακτήρα κι αν ερμήνευε, τον αγαπούσε και τον έκανε να φαντάζει σπουδαίος. Έπλασε έναν απόλυτα δικό του, μοναδικό, αυθεντικά λαϊκό, πληθωρικότατο, ευφάνταστο, πάντα ελεύθερο και πάντα παιγνιώδη, υποκριτικό κώδικα, ανοιχτό και πρόσφορο σ' όλα τα είδη της κωμωδίας. Ο μεγάλος του φίλος σκηνοθέτης, Σαλονικιός και αυτός και Κωνσταντινουπολίτης Γιάννη Δαλιανίδης, είχε πει σε μια συνέντευξη ότι το παίξιμο του Βουτσά, θύμιζε σε κάποια τον Βασίλη Λογοθετίδη, το άλλο μεγάλο Θρακιώτη από το Μυριόφυτο της Αν. Θράκης, ο οποίος εξ άλλου αποτέλεσε πρότυπο για πολλούς ηθοποιούς της κωμωδίας. 
Ο πατέρας του Κώστα, Απόστολος, ήταν μέλος του ΚΚΕ και ο μικρός τότε Κώστας έζησε από πρώτο χέρι τις διώξεις και τα κυνηγητά. Την περίοδο της Κατοχής ο Κώστας Βουτσάς ήταν Αετόπουλο και μοίραζε προκηρύξεις της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ.
Η σχέση του με το ΚΚΕ, που ξεκίνησε από τα παιδικά του χρόνια, κράτησε μια ζωή. Οι οικογενειακές του καταβολές, οι αγώνες του πατέρα του, οι μνήμες του, ο σεβασμός στους αγώνες του λαού μας, τον οδηγούσαν να στηρίζει πάντα το Κόμμα.
Ο Κώστας Βουτσάς στήριξε το ΚΚΕ όχι μόνο με την ψήφο του, αλλά και με δηλώσεις και παροτρύνσεις να συστρατευθούν όλοι οι καταπιεσμένοι μαζί του. «Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί είναι το μόνο κόμμα που λέει αλήθειες, αλλά και γιατί ο λαός μας θα ησυχάσει μόνο με την εξουσία που προτείνει το ΚΚΕ», είχε δηλώσει στον «Ριζοσπάστη» στις τελευταίες εκλογές του 2019. Αναγνώριζε στο ΚΚΕ τη δύναμη και το δίκιο του λαού, γι' αυτό και δεν έλειψε ποτέ από το πλευρό του Κόμματος: «Δεν είμαι κομμουνιστής με την ουσιαστική έννοια του όρου, γιατί για να είναι κανείς κομμουνιστής χρειάζεται μεγάλη αφοσίωση, αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από την πρώτη φορά μέχρι τώρα με περηφάνια ψηφίζω ΚΚΕ».
Ο αγαπημένος μας Κώστας έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, μα θα είναι εδώ, παρών με το έργο του, τους ρόλους του, και προπάντων με την ανεπανάληπτη και αξέχαστη προσωπικότητά του. Θα είναι εδώ στους αγώνες του σήμερα και του αύριο για έναν καλύτερο κόσμο».

Κώστας Πινέλης
27-2-2020

(Δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες "Ειδήσεις" και "Πρωϊνή" του Κιλκίς)