«Οι παρατεταγμένοι στρατοί» που τρομάζουν…

ΕΠΩΝΥΜΩΣ

«Οι παρατεταγμένοι στρατοί» που τρομάζουν…

‘Όχι που θα τα άφηνα «να πέσουν κάτω». Απλά είχαμε και άλλα ζητήματα να ασχοληθούμε. Ξεκινάω μ’ αυτό. Με τους «παρατεταγμένους στρατούς» που τρομάζουν κάποιους…

Την Άνοιξη του 1999 ΝΑΤΟ, ΕΕ και ΗΠΑ εξαπέλυσαν πόλεμο ενάντια στην τότε ΟΔ Γιουγκοσλαβίας με πρόσχημα τα «δικαιώματα» των Κοσσοβάρων Αλβανών με την έμπρακτη συμβολή της κυβέρνησης του τότε πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, του Απόστολου - Αθανάσιου Τσοχατζόπουλου, υπουργού Εθνικής ‘Αμυνας σημερινού έγκλειστου του Κορυδαλού και του Γεωργίου Παπανδρέου, υπουργού Εξωτερικών σε ρόλο «πλασιέ» των ευρω-ατλαντικών συμφερόντων στη διευκόλυνση της διέλευσης των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων και των φονικών πτήσεων των ΝΑΤΟικών βομβαρδιστικών.

Αγνόησαν το Σύνταγμα του 1975, το οποίο προβλέπει ρητά πως για τη διέλευση ξένων στρατευμάτων από το ελληνικό έδαφος απαιτείται η σύμφωνη γνώμη των 300 εκπροσώπων του Κοινοβουλίου και δεν μπορεί η κυβέρνηση να πάρει σχετική απόφαση.

Συγκεκριμένα το άρθρο 29 παρ. 2 προβλέπει: "Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί ν' αναγνωριστούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών". Η παράγραφος αυτή, λοιπόν, προβλέπει ότι απαιτείται να κυρωθεί με νόμο με αυξημένη πλειοψηφία η κατάργηση της αρμοδιότητας της Βουλής να εγκρίνει τη διέλευση από τη χώρα ξένων στρατιωτικών δυνάμεων που προβλέπεται από το άρθρο 27 του Συντάγματος. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να εφαρμοστεί η παρ. 1 του άρθρου 28 για τη διέλευση ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από το ελληνικό έδαφος.

Στο θέμα αυτό, της διέλευσης δηλαδή των Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκων δολοφόνων ενάντια στο φίλο Σερβικό λαό με τον οποίο δεν πολεμήσαμε ποτέ μεταξύ μας (εκτός από τα χρόνια των επιδρομών τους στη Πελοπόννησο γύρω στο 600 μ.χ.), τον ομόδοξο αν θέλετε, συμφώνησε και η ΝΔ.  Για το συγκεκριμένο ζήτημα και  οι συνταγματολόγοι είχαν πιει το αμίλητο νερό.

Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού αντέδρασε και το ΚΚΕ ήταν μπροστά στις κινητοποιήσεις σε λιμάνια αεροδρόμια, οδικούς κόμβους, σύνορα προσπαθώντας να εμποδίσει όσο μπορούσε ακόμη και με ακτιβίστικες ενέργειες, τις φάλαγγες των δολοφόνων. Η φωτογραφία λοιπόν, «από τις παιδικές χαρές του ΚΚΕ» που τρόμαξε ήταν από μια τέτοια κινητοποίηση, τον Απρίλη του 1999 Γιάννη μου. Την ξαναδημοσιεύω.

Ένα δεύτερο. Εάν πιστεύει κανείς ότι γεράσαμε μέσα στο κίνημα και στο κόμμα και δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τι είναι καλόπιστη κριτική στις θέσεις μας και ιδεολογική-πολιτική αντιπαράθεση με αρχές και τι αντικομουνισμός κάνει λάθος. Βασικοί μέθοδοι του αντικομμουνισμού είναι το ψέμα, η δυσφήμηση, η παραποίηση, η διαστρέβλωση και συκοφάντηση του σοσιαλισμού, η προσπάθεια αλλαγής της ιστορίας, η προβοκάτσια κ.λ.π.

Και πρώτα-πρώτα ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τον χυδαίο και «φιλελεύθερο» αντικομμουνισμό που είναι επίσημη ιδεολογία μιας σειράς ιμπεριαλιστικών κρατών από αυτόν που έχουν περάσει στις μάζες αξιοποιώντας τον αναλφαβητισμό, την άγνοια, τον σωβινισμό, τον ρατσισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό.

Σε κάθε περίπτωση είναι αντιδραστική ιδεολογία και αποτελεί σοβαρότατο εχθρό για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Έχουμε συνεχή αποφασιστική πάλη ενάντια στον οργανωμένο αντεπαναστατικό που βρίσκεται στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού ενώ παράλληλα είναι καθήκον μας να κάνουμε σοβαρή διαφωτιστική δουλειά στους ανθρώπους  που έχουν παρασυρθεί από άγνοια αποκαλύπτοντας την ουσία και τις επιδιώξεις του  αντικομμουνισμού.

Τώρα δεν κατάλαβα γιατί να μην «έχουμε ωραιοπάθεια», γιατί δεν πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για την ιστορία και την προσφορά του κόμματός μας. Δεν υπάρχει στην κυριολεξία κατάκτηση των εργαζομένων, όλων των λαϊκών στρωμάτων που να μην έχει την σφραγίδα, την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ. Μπροστάρηδες στους εργατικούς και εθνικούς λαϊκούς αγώνες οι κομμουνιστές.

Να το ξαναπούμε: Δεν θα υπήρχε Εθνική Αντίσταση στη διάρκεια της κατοχής ή δεν θα υπήρχε σε αυτό το τεράστιο μέγεθος εάν δεν υπήρχε το ΚΚΕ. Όταν οι ηγεσίας των αστικών κομμάτων την έκαναν για τους Λίβανους τα Κάϊρα και τα Λονδίνα, το ΚΚΕ από τον Ιούλη του 1941 ανέλαβε πρωτοβουλία και κάλεσε τα άλλα κόμματα για την οργάνωση της αντίστασης ενάντια στον κατακτητή. Σ’ αυτή ανταποκρίθηκαν μόνο τρία μικρά κόμματα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΚΕ), το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΕ) και η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας (ΕΛΔ).

Βέβαια με πρωτοβουλία του Πλαστήρα δημιουργήθηκε  ο ΕΔΕΣ με επικεφαλής τον Καρτάλη, τον Πυρομάγλου και τον στρατηγό Ζέρβα με μέγιστη δύναμη 8.000 μαχητών και η ΕΚΚΑ του Ψαρού (ο οποίος ξεκίνησε από την πρώτη σε ολόκληρη την Ευρώπη αντιστασιακή οργάνωση «Ελευθερία» που συγκροτήθηκε με απόφαση του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ) με δύναμη ανδρών 1500.

Ο ΕΛΑΣ, με πάνω από 100.000 ενόπλους και το ΕΑΜ με τα πάνω από 2 εκατομμύρια μέλη, κράτησαν το μεγάλο βάρος και δημιούργησαν το έπος της Εθνικής Αντίστασης.

Και για να μην ξεχνιόμαστε: άλλες οργανώσεις που αυτοπροσδιορίζονται ως αντιστασιακές όπως η ΠΑΟ στην περιοχή της Μακεδονίας (υπήρξε μετεξέλιξη της ΥΒΕ «Υπερασπισταί Βορείου Ελλάδος»), παρά τις προσπάθειες του επιτελείου της, ουδέποτε αναγνωρίστηκε επίσημε ως συμμαχική δύναμη από το Συμμαχικό Στρατηγείο. Είναι αποκαλυπτική η συνειδητή απάλειψη της ΠΑΟ από την λίστα των αναγνωρισμένων αντιστασιακών οργανώσεων του άρθρου 8 του Ν. 1285/1982 (που ισχύει μέχρι σήμερα). μάλιστα στη σχετική συζήτηση στη Βουλή, ακόμη και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος θα παραδεχθεί ότι «η ΠΑΟ παρουσιάζει προβλήματα όσον αφορά τον αντιστασιακό της χαρακτήρα υποστηρίζοντας ότι παρόλα αυτά «υπήρξαν και εκεί κάποιοι γνήσιοι αγωνιστές», μαζί με εκείνους οι οποίοι αποκλείονται από το άρθρο 1» τουτέστιν συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Αυτά…

Και ένα τελευταίο: παρ’ όλο που ο Σοσιαλισμός που ανατράπηκε  την περίοδο 1989-91 ήταν στρέβλωση της οπορτουνιστικής στροφής που έγινε με το 20^ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, ο σοβιετικός λαός κάτω υπό την καθοδήγηση του κόμματος του Λένιν, ακολουθώντας έναν απάτητο έως τότε δρόμο, πέτυχε και απόλαυσε μια άλλη κοινωνία με δικαιώματα, κατακτήσεις και παροχές που κανένα καπιταλιστικό κράτος δεν έχει προσφέρει στους πολίτες του μέχρι σήμερα.

Εξαλείφθηκαν οι οικονομικές κρίσεις, η ανεργία, ο πληθωρισμός. Απολάμβαναν οι σοβιετικοί πολίτες δωρεάν και υψηλού επιπέδου Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια αθλητισμό και Πολιτισμό, πάμφθηνες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και μεταφορικών μέσων. Χαμηλές τιμές καταναλωτικών αγαθών.

Κατάκτησε των πρώτη θέση στον κόσμο στην παραγωγή χάλυβα και πετρελαίου,  στην παραγωγή τρακτέρ και χημικών λιπασμάτων στο μέγεθος επενδύσεων στην λαϊκή οικονομία και στην οικοδόμηση κατοικιών, στην σταθερότητα των ρυθμών ανάπτυξης και στην επιστημονικοτεχνική πρόοδο (πρώτη θέση σε αριθμό επιστημόνων και μηχανικών).

Ανάλογες κατακτήσεις είχαν και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη.

Η ΕΣΣΔ κράτησε το κύριο βάρος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και έπαιξε τον πιο αποφασιστικό ρόλο στη συντριβή του φασισμού και παρόλο που η νίκη στον πόλεμο αυτό είχε σαν τίμημα φοβερές ανθρώπινες και υλικές απώλειες κατάφερε σύντομα να επουλώσει τις τρομακτικές πληγές της.

Για όλα τα παραπάνω υπερασπιστήκαμε και συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε με πάθος και περηφάνια τον Σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα τον 20^ο αιώνα.

Όσοι έχουν ταξιδέψει στην πρώην Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες μετά τις ανατροπές της περιόδου 1989-91 και έχει συζητήσει με καλή θέληση με τον κόσμο, ξέρει τι λένε οι λαοί για την περίοδο του Σοσιαλισμού.  Ακόμη και σε έρευνες που έχουν γίνει επανειλημμένα από του Δυτικούς στην πρώην Σοβιετική Ένωση και σε χώρες όπως η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Ουκρανία, η πρώην Ανατολική Γερμανία, το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων απαντά πως η ζωή στον καπιταλισμό, είναι χειρότερη απ’ ότι κατά την περίοδο του σοσιαλισμού. Μόλις το 24% θεωρεί θετική τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ακόμη και η παρουσία και ο ρόλος και αυτού του Στάλιν που κατασυκοφαντήθηκε θεωρείτε θετική σε ποσοστό περίπου 60%.

Ναι ξέρω λένε μερικοί δεν υπήρχε ελευθερία (την ελευθερία να εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο τους εργαζόμενους) και δημοκρατία (αυτή του Δυτικού τύπου). Αλλά αλήθεια. Πόσο ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που δεν έχει δικαίωμα στην εργασία, που τον διώχνουν όποτε θέλουν από τη δουλειά, που μένει μήνες απλήρωτος, που δεν έχει δικαίωμα σε δωρεάν και ίση Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κ.λ.π. κ.λ.π.

Αυτά και καλή και αγωνιστική χρονιά.

 Κώστας Πινέλης

(Δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες "Ειδήσεις" και "Πρωϊνή" του Κιλκίς)