Θα ξανάρθει, όσα χρόνια κι' αν περάσουν θα ξανάρθει..,

«Θα ξανάρθει, όσα χρόνια κι’ αν περάσουν θα ξανάρθει»

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ειδήσεις» του Κιλκίς στις 4 Γενάρη 2006)

Η προσπάθεια απαξίωσης και συκοφάντησης του Σοσιαλισμού δεν σταμάτησε ποτέ, ιδιαίτερα μετά τις κοσμοϊστορικές ανατροπές της περιόδου 1989-1991. η επίθεση αυτή έχει κύριο στόχο την Σοβιετική Ένωση, τον Στάλιν κ.λ.π. Τελευταία επίθεση, είναι το κατάπτυστο αντικομουνιστικό κείμενο που έγκρινε η Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και προωθείται στην Ολομέλεια για ψήφιση.

Το αντικομουνιστικό  μνημόνιο που αναγκάστηκαν να φέρουν για δεύτερη φορά προκειμένου να ψηφιστεί και προετοιμάστηκε από τον Σουηδό βουλευτή Γ. Λίντμπλαντ, κατήγγειλε και καταψήφισε σύσσωμη η ρωσική αντιπροσωπεία που αποτελούνταν από βουλευτές όλων των ρωσικών κομμάτων, έχει τίτλο «Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων».

Πρόκειται για ένα κείμενο - ύβρη στην ιστορία και στην μνήμη των λαών, που εγκαινιάζει μία νέα πιο συστηματική αντικομουνιστική επίθεση. Αλλά και μια νέα πιο αντιδραστική αυταρχική στροφή της Ευρωπαικής Ένωσης στο σύνολό της.

Ποιοι είναι οι στόχοι της επίθεσης αυτής;

Πρώτος στόχος είναι να ξαναγραφεί η ιστορία προς όφελος των ιμπεριαλιστών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην εισήγησή του ο Γ. Λίντμπλαντ ισχυρίστηκε ότι εάν δεν υπήρχε η Σοβιετική Ένωση, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος  θα είχε τελειώσει πολύ πιο γρήγορα!!! Βεβαίως θα είχε τελειώσει πιο γρήγορα αλλά με νίκη του ναζισμού, κάτι που απέφυγε να πει ο εισηγητής.

Δεύτερος στόχος είναι η κατασυκοφάντηση του Σοσιαλισμού, η παραγραφή των σπουδαίων επιτευγμάτων του και η καταδίκη του και εξίσωσή του με τον φασισμό και τον ναζισμό!!!

Τρίτος στόχος είναι η δικαίωση των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων, από τη ρήψη των πυρηνικών βομβών στην Ιαπωνία, μέχρι την Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ κ.λ.π.

Τέταρτος στόχος είναι η τρομοκράτηση των λαών της Ευρώπης και των κινημάτων της, ούτως ώστε να περάσουν ευκολότερα παραπέρα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούν τα όργανα των εργοδοτών, Ε. Ένωση, αστικές κυβερνήσεις, παράλληλα με ένα συνολικότερο πλέγμα αντιδημοκρατικών μέτρων, όπως η πρόσφατη απόφαση για πανευρωπαϊκό φακέλωμα των τηλεπικοινωνιών.

Πέμπτος στόχος είναι το κτύπημα των σημερινών κομμουνιστικών κομμάτων.

Μπροστά σ’ αυτήν την πρόκληση κανείς δεν πρέπει να μείνει παθητικός θεατής. Οι λαϊκές δυνάμεις πρέπει να αντιδράσουν αποφασιστικά και στην πράξη να ακυρώσουν τα αντιδραστικά σχέδια. Το προσκλητήριο δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές. Απευθύνεται σε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους, γιατί η ιστορία διδάσκει και η σημερινή πραγματικότητα επιβεβαιώνει, πως κάθε φορά που το κομμουνιστικό κίνημα μπήκε στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού, ήταν απλά ο πρώτος στόχος..

Για την σημερινή πραγματικότητα του ιμπεριαλισμού, όμως θα ήθελα να καθορίσουμε μαζί μερικά πράγματα. Έτσι και για κάποιους που πανηγύριζαν, μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων, ότι θα έχουμε ένα καλύτερο κόσμο.

Τι έχουμε λοιπόν σήμερα δεκαπέντε χρόνια από τις κοσμοϊστορικές ανατροπές, μετά τις οποίες ο καπιταλισμός «πήρε το πάνω χέρι;»

·       Τη «Νέα Τάξη» και τις δολοφονικές επεμβάσεις ενάντια σε χώρες και λαούς.

·       Η «Νέα Τάξη» όπως αποτυπώνεται στο ίδιο το εσωτερικό των ΗΠΑ της πιο πλούσιας χώρας του καπιταλιστικού κόσμου, έχει τις εξής συνέπειες για τον αμερικανικό λαό:

1.     Το 1% των πλούσιων μεταξύ του αμερικανικού πληθυσμού (περίπου 2,5 εκατομμύρια) έχουν τόσο εισόδημα, όσο τα 100 φτωχότερα εκατομμύρια.

2.     Το 1% των πλούσιων Αμερικανών κατέχει το 40% του πλούτου της χώρας, ενώ το υπόλοιπο 80% κατέχει μόλις το 15%.

3.     Περίπου 50 εκατ. Αμερικανοί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

4.     Υπάρχουν 46 εκατ. Αμερικανοί που δεν έχουν ασφάλεια υγείας.

•  Στον υπόλοιπο κόσμο;

1. 88 εκατ. Άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο είναι άνεργοι.
2. Πάνω από μισό δις. Άνθρωποι ζουν με λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα.

Αλλά και στη  Ευρωπαϊκή Ένωση και στη χώρα μας τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Τα μέτρα που παίρνονται προσπαθούν να επαναφέρουν τα πράγματα στον 18^ο αιώνα. Να αναγκάζουν τους εργάτες «να δουλεύουν περισσότερο και να αμείβονται λιγότερο», για να γίνουν τα προιόντα «ανταγωνιστικά». Και όπου «ανταγωνισμός», περισσότερες φθηνές ώρες εργασίας. Όπου «παραγωγικότητα» περισσότερος χυμένος, φθηνός ιδρώτας. Όπου «μεταρρυθμίσεις», ακόμη λιγότερο εισόδημα στους φτωχούς και ακόμη περισσότερα κέρδη στην πλουτοκρατία. Όπου «ελεύθερη αγορά» και «ελεύθερη διακίνηση εργασίας, κεφαλαίων και εμπορευμάτων» λιγότερη δημοκρατία, περισσότερος φασισμός και ατέλειωτη απελπισία του εργαζόμενου. Να έχει δυνατότητα ο εργοστασιάρχης να μεταφέρει τα συμπράγκαλά του στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία, την ΠΓΔΜ και όταν διαμαρτύρεσαι να σου λέει: «Έλα μαζί μου με 120 δολάρια το μήνα».

Αλλά ας γυρίσουμε στην επίθεση που δέχεται ο Σοσιαλισμός που γνώρισε ο κόσμος στον 20^ο αιώνα και σ’ αυτούς που θέλουν να συκοφαντήσουν, να λοιδορήσουν και να εξαφανίσουν κάθε τι που τον θυμίζει, γιατί εξακολουθεί να τους προκαλεί φόβο, επειδή ξέρουν ότι μπορεί να αποτελέσει πυξίδα προσανατολισμού της πάλης των λαϊκών κινημάτων. Ο Μαγιακόφσκι έγραψε: «Μπορεί απ’ τους καπνούς και τους πολέμους φλομωμένη/ η γης/ να μην ξανασηκώσει το κεφάλι της; Εμείς οι απλοί άνθρωποι ας απαντήσουμε με το παλιό γνωστό τραγουδάκι:

«θα ξανάρθει, όσα χρόνια κι αν περάσουν θα ξανάρθει»

(και συμπληρώνω εγώ)

«τη φορά αυτή χωρίς τα ίδια λάθη

θα ξανάρθει ρε κουφάλες, σας το λέω,

θα ξανάρθει, και θα είναι οριστικά» ….

Μην το διαβάσετε απλά, τραγουδήστε το. Δίνει μεγαλύτερη αισιοδοξία…..

Κώστας Πινέλης