Νίκος Ζαχαριάδης

Από την Ομιλία του Νίκου Ζαχαριάδη

στην 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ  (Οκτώβρης 1949)

( Η 6^η Ολομέλεια έγινε μετά την ήττα και την υποχώρηση του ΔΣΕ από το Γράμμο και το Βίτσι στο Μπουρέλι της Αλβανίας. Τα αποσπάσματα αφορούν την ανάλυση της οικονομική και κοινωνικής κατάστασης στην Ελλάδα, από τον Μεγάλο Ηγέτη του ΚΚΕ που είναι εκπληκτική.

Μήπως μας θυμίζει την σημερινή κατάσταση που ζούμε;)

…Χώρα αγροτική με αδύνατη βιομηχανία, και αυτή αποκλειστικά σχεδόν ελαφριά, η Ελλάδα δε μπορεί να τραφεί με το δικό της ψωμί, που αναγκάζεται να το εισαγάγει απ' το εξωτερικό ενώ τα δικά της αγροτικά προϊόντα - καπνό, σταφίδα, λάδι, κρασί, φρούτα - τα εξάγει σύμφωνα με τις εξευτελιστικές τιμές που καθορίζουν τα ξένα μονοπώλια. Ούτε σε χτηνοτροφικά προϊόντα η χώρα είναι αυτάρκης και πάντα φέρνει ζώα και κρέατα απ' το εξωτερικό. Αυτή η χαραχτηριστική αντινομία στη νεοελληνική αστοτσιφλικάδικη οικονομία, ότι δηλ. αν και αγροτική χώρα όμως δε βγάζει αρκετό ψωμί που αναγκάζεται να το φέρει απ' όξω, γεννήθηκε και αποκρυσταλλώθηκε σαν αποτέλεσμα της επιβίωσης των μισοφεουδαρχικών σχέσεων στο χωριό και της εξάρτησης της χώρας απ' το ξένο κε­φάλαιο, που αυτό υπαγορεύει και καθορίζει την οικονομική πολιτική στη χώρα.

Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα τσιφλίκια και σημαντική εκκλησιαστική γαιοκτησία. Τα τσιφλίκια αυτά και τα εκκλησιαστικά χτήματα τα δουλεύουν αγρότες ενοικιαστές κάτω από καταθλιφτικούς όρους. Για τη γη που πήραν, όσοι πήραν ύστερα από την αγροτική ψευτομεταρρύθμιση στα 1917, οι αγρότες πληρώνουν ακόμα, χωρίς στις περισσότερες περιπτώσεις νάχει γίνει και η οριστική διανομή. Η Αγροτική Τράπεζα και ο τοκογλύφος τσορπατζής κρατούν το χωριό κάτω από το ζυγό τους. Και οι διάφοροι μονοπωλιακοί καπιταλιστικοί και μισοκρατικοί οργανισμοί συγκέντρωσης για τα αγροτικά προϊόντα όπως είναι για τη σταφίδα, τα σύκα, το μπαμπάκι, τώρα το λάδι κλπ., εφαρμόζουν πάντα την ίδια ταχτική, στον καιρό της συγκέντρωσης ρίχνουν τις τιμές και ληστεύουν τον αγρό­τη και μετά τις ανεβάζουν για να γδάρουν και τον καταναλωτή. Οσο για τον καπνό, το κύριο εξαγωγικό προϊόν στην Ελλάδα, την τιμή την καθορίζουν πάντα τα ξένα μονοπώλια. Αυτή η κατάσταση στο χωριό, το ότι δηλαδή ο αγρότης δεν παράγει στις περισσότερες φορές δικό του ψωμί, ότι είναι δεμένος, με μια σειρά μισοτσιφλικάδικα δεσμά και υποχρεώσεις, ότι τα προϊόντα του πάντα τα πουλά σε εξευτελιστικές τιμές, είναι πάντα χρεωμένος στην αγροτική τράπεζα, στον τσιφλικά, στον τοκογλύφο και δίπλα σ' όλα αυτά πληρώνει και ένα σωρό φόρους, κρατά το φτωχομεσαίο αγροτικό νοικοκυριό σε διαρκή κατάπτωση και μα­ρασμό και την αγροτική οικονομία της χώρας σε μακρόχρονη, βαθειά, βασανιστική και ουσιαστικά αξεπέραστη αγροτική κρίση. Απ' την αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα μπορεί να κερδίζουν όλοι, όξω απ' τον Ελληνα φτωχομεσαίο παραγωγό…

… Ο φτωχομεσαίος αγρότης εξαθλιώνεται, σέρνεται και φυτοζωεί. Το φτωχομεσαίο αγροτικό νοικοκυριό σβύνει και διαλύεται γιατί δεν είναι σε θέση να εξασφαλίζει και μια απλή αναπαραγωγή των στοιχείων που το συγκροτούν….

Η βιομηχανία στην Ελλάδα είναι ελαφριά και αυτή πολύ αδύνατα αναπτυγμένη και κάτω απ' την απόλυτη ξενική υπαγόρευση γιατί, παρά το γεγονός ότι η χώρα διαθέτει σοβαρό ορυκτό πλούτο, εξαρτάται απ' το εξωτερικό και για τα μηχανήματα, τις περισσότερες πρώτες ύλες, το καύσιμο υλικό και σειρά μισοκατεργασμένα υλικά. Να ένα παράδειγμα: Η Ελλάδα διαθέτει πλούσια σιδηρομεταλλεύματα, που όμως όλα τα εξάγει, κυρίως στην Αγγλία, απ' όπου μας έρχε­ται σίδερο, ατσάλι, μισοκατεργασμένα υλικά τους, μηχανές κλπ., που όλα αυτά τα πληρώνουμε πανάκριβα.

Τη σφραγίδα στην όλη οικονομία της χώρας τη βάζει το ξένο κεφάλαιο που κυριαρχεί σε όλους τους τομείς. Η όλη αστοτσιφλικάδικη πολιτική από τότε που δημιουργήθηκε το νεοελληνικό κράτος, ξεκίνησε και στηρίχτηκε στην υπαγωγή όλης της οικονομίας και κατά συνέπεια και της πολιτικής της χώρας στο ξένο κεφάλαιο.

 Ο γνωστός τραπεζίτης και οικονομολόγος Ρικάρντο έδωσε στα 1822 το πρώτο δάνειο στην τότε Ελλάδα που μόλις είχε αρχίσει το εθνικοαπελευθερωτικό της ξεσήκωμα ενάντια στη σουλτανική Τουρκία. Αυτά τα χρυσά δεσμά έγιναν από τότε βαριές, ασήκωτες αλυσσίδες που συνθλίβουν κάθε αυτοτελή ζωή - και ανεξάρτητη ύπαρξη στον τόπο μας.

Η μεγαλοελλαδίτικη και χιμαιρική πο­λιτική της Μεγάλης Ιδέας ήταν ουσιαστικά πολιτική ολοκληρωτικής υποταγής στο ξένο κεφάλαιο γιατί εγκατάλειψε σχεδόν κάθε επιδίωξη για ν' αναπτυχθούν οι ντόπιες παραγωγικές δυνάμεις και στηρίχθηκε αποκλειστικά στον ξενικό δα­νεισμό. Το αποτέλεσμα ήταν και είναι ότι η Ελλάδα, παρά τις πρόσθετες, εισπράξεις που είχε από τη μετανάστευση, την εμπορική ναυτιλία της, τον τουρισμό και άλλους πόρους, που λέγονται άδηλοι, είχε και έχει πάντα παθητικό ισοζύγιο πληρωμών που το ισοφαρίζει κάθε φορά με την αυξανόμενη φτώχια, εξαθλίωση και φυσικό αφανισμό του λαού της. Το βασικό επιχείρημα της αντίδρασης εδώ ήταν πάντα ότι δε μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς εξωτερικό δανεισμό, ενώ η πραγ­ματικότητα αποδείχνει ότι ο λαός της Ελλάδας έχει μέχρι σήμερα πληρώσει με τα τοκοχρεωλύσια για τα εξωτερικά δάνεια πολύ περισσότερα απ' το πρωταρχικό συνολικό, ονομαστικό κεφάλαιο (ονομαστικά, άλλα δανειζόμασταν και πολύ λιγότερα παίρναμε στα χέρια). Και όμως σήμερα χρωστάμε ακόμα ολόκληρο το πρωταρχικό ποσό. Απ' τα 1821 ως τα 1932 η Ελλάδα δανείστηκε 2.879,5 εκατομμύρια χρυσά φράγκα. Απ' το ποσό αυτό 469 εκατ. χρυσά φράγκα, δηλαδή τα 16,3% του συνολικού ποσού πήγαν σε προμήθειες των τραπεζών και σε άλλα έξοδα έκδοσης των δανείων. Από τα 699,8 έκατ. χρυσά φραγκα που αντιπροσωπεύουν το ονομαστικό ποσό για τα εξωτερικά δάνεια που έγιναν στην περίοδο 1821 - 1893 εισπράχτηκαν πραγματικά μόνο 350 έκατ. χρυσά φράγκα, δηλαδή, μόνο 46,5%. Τα δάνεια της περιόδου αυτής πήγαν κατά 94% για πολεμικούς σκοπούς. Γενικά, το πολύ μεγάλο ποσοστό απ' όλα τα εξωτερικά δάνεια πήγε για πολεμικούς σκοπούς και για να εισαχθούν τρόφιμα και άλλα είδη κατανάλωσης. Μόνο το 1/3 περί­που πήγε για παραγωγικούς σκοπούς. Η Ελλάδα πληρώνει 17,6% απ' τα τακτικα έσοδα του προϋπολογισμού της για την υπηρεσία του χρέους της και το έθνικο της εισόδημα επιβαρύνεται φορολογικά κατά 23,6%. Απ' όλες τις ευρωπαϊκές χώ­ρες η Ελλαδα πλήρωνε και πληρώνει το πιο ψηλό επιτόκιο για τα δημόσια δάνειά της. Η Αγγλία, έχει τα 55% απ' τους τίτλους του δημόσιου χρέους της Ελλάδας. Τέσσερες φορές χρεωκόπησε το ελληνικό δημόσιο απ' τα 1821, όμως στους συμβιβασμούς που έγιναν ύστερα απ' τις χρεωκοπίες αυτές ποτέ δεν ελαττώθηκε το αρχικό κεφάλαιο, πράγμα που έγινε για τα άλλα κράτη (Τουρκία κλπ.).

Είπαμε πιο πάνω ότι απ' όλα τα εξωτερικά δάνεια μόνο το 1/3 πήγε σε παραγωγικούς σκοπούς. Εκτός απ' το ποσό αυτό, ως τα 1938 είχαν τοποθετηθεί στην ελληνική οικονομία άλλα 850 εκατ. χρυσά φράγκα. Τα ξένα κεφάλαια που στα 1938 ήταν τοποθετημένα στην Ελλάδα υπολογίζονταν σε 610 εκατ. χρυσά φράγκα περίπου. Το ξένο κεφάλαιο αποκομίζει κάθε χρόνο απ' την Ελλάδα σαν κέρδη ποσό που πλησιάζει τα 200 εκατ. χρυσά φράγκα.

Πού είναι τοποθετημένα τα κεφάλαια αυτά; …

…Ιδιαίτερη προτίμηση έδειξε και δείχνει πάντα το ξένο κεφάλαιο για τις μεταλλευτικές επιχειρήσεις όπου οι ξένες εταιρείες κυριαρχούν. Επίσης, το ξένο κεφάλαιο προτιμά τα έργα δημοτικής ωφέλειας (τραμ, ηλεκτροφώτιση, τηλέφωνα, ύδρευση, ηλεκτροκίνηση). Απ' τις 131 ασφαλιστικές εταιρείες στην Ελλάδα, οι 116 είναι ξένες. Στη βιομηχανία η ξένη διείσδυση είναι το ίδιο σοβαρή. Στα 1929 ιδρύθηκε στο Λονδίνο η «The Hellenic and General Trust Ltd» με αρχικό κε­φάλαιο από 500.000 αγγλικές λίρες που κατοπινά αυξήθηκε σε 779.000. Το κε­φάλαιο αυτό είναι εγγλέζικο και αμερικάνικο και συμμετέχει και η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, ο μεγαλύτερος ντόπιος τοκογλυφικός οργανισμός που κι αυ­τός εποπτεύεται από το Σίτυ. Η εταιρεία αυτή δίνει δάνεια στην ελληνική βιο­μηχανία με χρονιάτικο τάκο 8,95%. Σοβαρή θέση έχει το ξένο κεφάλαιο και στην ελληνική εμπορική ναυτιλία. Στα 1930 για 71 υποθηκευμένα καράβια, ολικής χω­ρητικότητας 248.387 τόνων, οι Ελληνες εφοπλιστές είχαν δανειστεί 852.230 αγ­γλικές λίρες. Το ξένο κεφάλαιο δεσπόζει στην ελληνική ταπητουργία. Κατέχει σπουδαίες θέσεις και στο εξωτερικό εμπόριο. Φτάνει ν' αναφερθεί ο καπνός που κάθε χρόνο τα 75% - 80% απ' το ποσό του που εξάγεται βρίσκονται στα ξένα χέρια.

Αυτήν την εικόνα απ' την πλευρά της εξωτερικής εξάρτησης και της διεί­σδυσης του ξένου κεφαλαίου (τα περισσότερα στοιχεία που χρησιμοποιούνται εδώ τα παίρνουμε απ' το Υπουργείο Ανοικοδόμησης της Αθήνας που έχει κάθε λόγο να παρουσιάζει πάντα πιο ρόδινα τα πράγματα), παρουσίαζε η Ελλάδα πριν ακόμα αρχίσει να εκδηλώνεται η «ευλογία» του προγράμματος Τρούμαν και του σχε­δίου Μάρσαλ και της υποτίμησης της δραχμής. Από τότε οι Αμερικανοί διάθεσαν- στην Ελλάδα για τον εμφύλιο πόλεμο που οργάνωσαν, για τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και τους στρατιωτικούς δρόμους, πάνω από 1.300 εκατ. δολάρια ως τα σήμερα.

Τώρα στην Ελλάδα το πρώτο βιολί το παίζουν οι γιάνκηδες, ενώ οι Αγγλοι περιορίζονται στο ρόλο του αρχιλακέ. Το ληστρικό τους όμως έργο και αυτοί δεν το ξέχασαν. Χαραχτηριστικό είναι το παρακάτω γεγονός: Την παραμονή ακριβώς της υποτίμησης της λίρας οι άγγλοι κλείσαν συμφωνία ν' αγοράσουν 50 χιλ. τόνους ελληνική σταφίδα που τώρα θα την πληρώσουν με την ξεπεσμένη λί­ρα, γιατί η ελληνική κυβέρνηση, αν και ήξερε ότι θα υποτιμηθεί η στερλίνα, δεν φρόντισε να κατοχυρώσει τους σταφιδοπαραγωγούς από μια τέτια περίπτωση, που έτσι σε μια μέρα παθαίνουν κάπου 30% ζημία. Πρέπει να τονιστεί ακόμα ότι στην πιο πάνω συμφωνία προβλέπεται ότι η μεταφορά της σταφίδας θα γίνει μόνο με αγγλικά βαπόρια, τη στιγμή που δεκάδες ελληνικά καράβια είναι δεμένα και χιλιάδες Ελληνες ναυτεργάτες άνεργοι…

…Ποιους σκοπούς επιδιώκει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στην Ελλάδα; Πρώτα να θέσει κάτω απ' τον απόλυτο έλεγχό του την οικονομία της χώρας και να την υποτάξει στα συμφέροντά του. Τα αμερικάνικα καπνά έχουν κι όλας εκτοπίσει τα ελληνικά απ' την κύρια προπολεμική αγορά κατανάλωσής τους, τη γερμανική. Οι αμερικανοί συμβουλάτορες στην Ελλάδα προτείνουν τώρα ν' αντικατασταθεί η καλλιέργεια καπνού με πατάτα. Συμβουλεύουν ν' αντικαταστήσουμε το ελαιόλαδο με το σπορέλαιο. Παρά την απόφαση της διακομματικής επιτροπής να καθοριστεί η τιμή συγκέντρωσης για το λάδι σε 10.000 (κι αυτές λίγες, η λια­νική τιμή στην αγορά είχε φτάσει τις 25.000), η κυβέρνηση, με εντολή του Πόρτερ, αρχηγού της αμερικάνικης οικονομικής αποστολής στην Ελλάδα, την καθό­ρισε σε 8.000. Ο Πόρτερ συγχάρηκε την κυβέρνηση γιατί, παρά τις πιέσεις δεν υποχώρησε. Το σχέδιο του Πόρτερ είναι απλό, μια και οι ελαιοπαραγωγοί δε θα καλύψουν τα έξοδα παραγωγής, θα εγκαταλείψουν την ελαιοπαραγωγή και τότε πιο εύκολα το σπορέλαιο θα εκτοπίσει το λάδι. Κάτι πολύ ενδειχτικό σχετικά είναι και το γεγονός ότι στη Μαρώνια Θράκης, τη μέρα που ξαναγύριζαν οι αγρότες στα σπίτια τους, οι χωροφύλακες κάψαν χωρίς κανένα λόγο 10.000 ληόδεντρα! Η κορινθιακή σταφίδα συναντά πάντα σαν κύριο αντίπαλό της την αμερικάνικη σταφίδα. Στις 14/11 ο Γκρέιντυ δήλωσε: επιβάλλεται περισσότερη εργασία και περισσότε­ρη παραγωγή. Και ο Πόρτερ στη Θεσσαλονίκη πρόσθεσε: Ο ελληνικός λαός θα σηκώσει όλα τα βάρη της ανασυγκρότησης…

…Οι αμερικάνοι βοηθούν τους έλληνες, όπως το σχοινί τον κρεμασμένο. Φτιάνουν αεροδρόμια, μεγαλώνουν τα λιμάνια, καλυτερεύουν τους δρόμους και ανοίγουν καινούργιους. Μα για ανοικοδόμηση δε σκέφτονται καθόλου. Απ' τις πλημ­μύρες η Πελοπόννησο έπαθε πάλι φέτος τεράστιες ζημιές κυρίως στην αγροτική παραγωγή: Στην Αθήνα και Πειραιά ο φτωχός λαός έπαθε πάλι φέτος απ' το νε­ρό μεγάλες ζημιές. Στη Λεβαδιά απ' την ίδια αιτία καταστράφηκε τελείως φέτος η παραγωγή μπαμπακιού. Οι αμερικάνοι δεν κάνουν τίποτα για ν' αντιμετωπιστούν οι καταστροφές αυτές με αντιπλημμυρικά έργα, μπαμπάκι όμως φέρνουν απ' την Αμερική. Η βιομηχανική παραγωγή κάνει σημειωτό στα 50% της προπο­λεμικής, ενώ τα 45% των εργατών της βιομηχανίας είναι άνεργοι. Η αγροτική παραγωγή μόλις έφτασε στα προπολεμικά 60%. Ο γενικός διευθυντής των ΣΕΚ Γυαλίστρας, στις 24/10/49 δήλωσε ότι αν δεν θα επαναληφθεί η κρατική επιχορήγηση, τα τραίνα θα σταματήσουν. Για τα σχολειά λείπουν σήμερα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 2.500 δάσκαλοι και 1.500 καθηγητές γυμνασίων, ενώ παράλλη­λα, όπως γράφουν οι εφημερίδες, οι παραιτήσεις τους πληθαίνουν γιατί δε μπο­ρούν να ζήσουν. Αυτό τον παράδεισο δημιουργούν στην Ελλάδα οι αμερικάνοι του Τρούμαν και του Μάρσαλ…

… Το τι τώρα σκέφτονται να κάνουν οι αμερικάνοι τους έλληνες, τόπε ένας αμερικάνος ραδιοσχολιαστής όταν διαπίστωνε ότι οι Ενωμένες Πολιτείες εξόντωσαν με τον έμφύλιο πόλεμό τους στην Ελλάδα περισσότερους έλληνες, απόσοι αμερικάνοι σκοτώθηκαν στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, υπάρχουν τώρα στην Ελ­λάδα πάνω από 100.000 ανάπηροι που ζητάν σύνταξη αναπηρίας.

Κρέας για τα κανόνια! Καμιά άλλη απασχόληση δεν έχουν οι αμερικάνοι για τους έλληνες.

Και το προφητικό και ελπιδοφόρο κλείσιμο της ομιλίας του Νίκου Ζαχαριάδη:

Τό ΚΚΕ ατσαλώνεται τώρα στη φωτιά αυτή της επαναστατικής δράσης. Βλέπει τα λάθη του, τα κριτικάρει ανοιχτά, τα διορθώνει μέσα στην πάλη. Βή­μα προς βήμα με το αίμα πολλών χιλιάδων στελεχών και μελών του, μέσα στη ζωή κερδίζει, αποχτά την πείρα του ταξικού πολέμου, τη σοφία του μαρξισμού - λενινισμού, τη διδασκαλία του Στάλιν.

Οι χασάπηδες της Αθήνας και οι αφέντες τους θριαμβολογούν ότι ξόφλη­σαν με το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ είναι «η τιμή και η συνείδηση» του Λαού και της Ελλάδας. Δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο που να μπορεί να το εκμηδενίσει.

Εχουν ακόμα ν' ακούσουν για τους κουκουέδες στην Αθήνα.

20 Οχτώβρη 1949